Bir şarap gecesi ve aşk

Kendimi iyi ve enerjik hissettiğim bir güne merhaba diyerek gözlerimi açtım. 

Bugün aklımdan geçirdiğim ve yapmayı planladığım her şey benim bu zamana kadar olan hayalimdi. 

Bunu düşlemek dâhi çok güzeldi. 
Her sabah uğradığım muhallebiciye uğrayıp çiçek teyze'min yanağına öpücük kondurduktan sonra neşe kokan adımlarımla ilerlemeye devam ettim. 

Arkama döndüğümde o güzel bakan gözlerinde  bir yasemin çiçeği vardı. 

Ah benim çiçeğim, yaseminler kadar güzel kokardı. 

"Nereye böyle ayçiçeği?"
Enerjim ve hiç solmayan bir yanım olduğu için bana böyle seslenirdi.

"Yeni kokular tatmaya çiçeğim."
Yüzündeki ifade beni ne kadar iyi tanıdığına ve ne demek istediğimi anladığına şahitlik ediyordu. 

"Görüşürüz, keşifçi ayçiçeğim."

"Görüşürüz çiçeğim."
Dedikten sonra el sallayarak yoluma devam ettim. 

Karşıdan gelen insanların nereye gittikleri nasıl bir hayalleri vardı acaba? 

Benim gibi bir tutam mutluluk, bir tutam da güzel insanlarla geçirilen bir vakit olabilir miydi? 

Her zaman ki düşüncelerime dalıp giderken, gelmek istediğim o kitap kafeye gelmiştim. 

Buraya gelmeye bayılırdım. Yeni insanlarla tanışmaya, yeni kitap kokuları almaya bayılırdım. 

Hayatımdaki en güzel aktivitemdi. 

Yine o en sevdiğim köşeye geçip, insanlara hem yakın hem uzak olabileceğim cam kenarında dalıp gitmek için hazırdım. 

Sıra raflardan seçtiğim kitaplardan birine karar verip başlamaktaydı. 

Bu benim için zor olsa da bir karar verip kapağı renkli ve canlı olan o kitabı seçtim. Genelde renkli ve böyle cıvıl cıvıl olan şeyler çok ilgimi çekerdi. 

Kapağını açıp göz attığımda ise ne kadar doğru bir karar verdiğimi anladım. 

Ve kendimi kitabın ellerine teslim ettim. 

Cama yasladığım kolumu ve başımı kımıldatmadan kitaba devam ettim. 

Ve neredeyse dalıp gitmiştim. Baş karakterin yaşadığı olayı içselleştirip, ben yaşasam ne yapardım diye düşündüğüm anlar dâhi oldu. 

Bazı yerlerine çok güldüm. Bazı yerlerinde ise gözlerimin dolduğuna şahit oldum. 

Bu yüzden kitaplar insanlardan daha çok şey yaşatıp, duygudan duyguya sürükleyebilirdi.

Bunun için en uygun araç olduğunu düşünüyordum. 

Ellerimin ve başımın pes edip dinlenmeye ihtiyacı olduğunu anladığımda kitaba ara verip sonra devam etme kararı aldım. 

Kafeden çıkıp caddede yürümeye devam ettim. 

Ama aklım ise yalnız bıraktığım kitabımdaydı. 

Çünkü onları arkadaşlarım olarak görüp, seviyordum. 

Yarın devam edeceğim için biraz vizdanımı rahatlatmıştım. 

Evime yaklaştığımda sokak kedilerine mamalarını verip biraz da sevgi dolusu sarılışlarım ve öpüşlerimden sonra onlar da veda edip evime girdim. 

Ben hayatı böyle seviyordum. Hesapsız, plansız ve içimden geldiği gibi. 

Benim için mutluluk çiçek teyzemin yüzündeki gülümsemeydi. 

Sokak ta kendisini sevmeme izin veren kediydi.

İşte hayat bu kadar kolay ve güzeldi. Yeter ki ona farklı bir bakış açısından bakılsın