Hiçlik

Bırakamıyorsun kendini öyle kolay kolay azizim. 
Yapamıyorsun. 
Bir hiçliğin içinde kaybolduktan sonra yolunu bulman kolay olmuyor. 
Kimse bilmiyor, görmüyor ama senin içinde neler ölüyor, bitiyor. 
Kolay olmuyor azizim. 
Hayata kollarını açıp kendini bırakmak. 
Güvenmek kolay olmuyor. 
Bir kere acının tadına varmış insan bir daha şekerler, çikolatalar dileyemiyor.
Sütten ağzı yanıyor sonrasında yoğurda yanaşamıyor bile. 
Gözlerinde birikiyor tüm yaşanmışlıklar, tüm umutlar, bayatlamış hayaller. 
İnsanın gözlerinde birikiyor tüm yorgunluğu. 
Elinden gelen tek şey ise onu gizlemek oluyor. 
Çünkü onu hep zayıf noktasından vurdular. 
O gözler bir süre sonra direnemiyor yaşlarla buluşuyor ve artık senden ayrılmak istiyor. 
Ama akıtamazsın azizim. 
O göz yaşını, 
Çünkü akan her göz yaşında bir hayalin, bir yaşanmışlığın hatırası var. 
Sanki hepsi birleşip bir damlaya sığmış. 
Sen ne kadar istemesen de o damlaya sığınıyorsun. 
Bırakmak gelmiyor içinden. 
Dedim ya azizim, 
Hiçliğin içinde kayboluyor insan. 
Yeni bir yol ya da aynı yolda ilerlemek işte o saaten sonra insana ağır geliyor. 
Kolay olmuyor. 
Umarım hiçlikler size uğramaz.