VEDA ZAMANI
Her acı şifasını taşır içinde.
"Yaşamak aynı zamanda vedaya hazır olmaktır" diye okumuştum bir kitapta.
Gerçekten de öyleymiş. Belki yaşadığımız koşturmacada farkına varamayabiliyoruz, ancak ayrılık vakti gelince daha erken diyoruz.
Evet aslnda her veda erkendir. Biz onu kabullenmediğimiz sürece.
Oysa doğa ruhu iyileştirme gücünü taşır bünyesinde.
Her şey olup bittiğinde veda zamanı geldiğinde inkar ederiz, kabullenemeyiz.
"Hayır! bu olmadı, gerçek değil" der inkarı seçeriz. Oysa bu birinci evredir.
Çoktan giden gitmiş, veda faslı bitmiştir.
Zaman geçer, yavaş yavaş kendimizi umutsuzluğun kollarında buluruz.
Bu kez "olmamalıydı, ben hiç yanlış yapmadım, daima en iyisini yaptım" der diretiriz
Bu ikinci evredir umutsuzluk evresi.
Ve son evreye hazırlıktır aslında.
Sıra en son "Kabullenme" evresine gelir.
Her aşama kendi dinamiğini taşıdığı gibi
Her acı da şifasını taşır içinde.
Tüm bu aşamalardan geçtiysen başarıyla ki;
Bu da, sabır süzgecinden , acının içinden geçerek yaşamakla gerçekleşir.
İşte o zaman şifa arkasından gelecektir.
Yalnızca ihtiyaç duyulan yegane şey zamandır.
Bu gün doğayı takip etti gözlerim
Şu ağaca bakakaldım.
Katman katman kabukları soyulmuş.
Kim bilir! Her katmanda neler gördü, nelere şahit oldu?
Yaşamın içinde var olan acıya dayandı, belki de içinden geçti.
Zamana karşı direnip, rüzgarda eğilip bükülse de
Belki yoruldu, ama dimdik ayakta durdu
Zamana dayanarak , vedaya inat.
Müzeyyen/2021
Tepkiniz nedir?
