Kendini Bul

Ben olabilmek ne kadar zor bir işlev günümüz şartlarında. İnsanın kendini tanımadan yeni insanları tanıması zaten apayrı bir konu. Mesela oturup sorguladık mı hiç ; Ben neyim? Nasıl biriyim? Neredeyim? Nerede olmam gerekiyor? Bir de bu yönden bakabilsek çok güzel olacak bu dünya. Ama maalesef bu işlevi gerçekleştiremiyoruz. Hepimiz tartışmaya açık bırakmışız çayın altını. Doğru ya insan kendisini tanıması için önce kendi olmayanı tanımalı ki kendini tanıyabilsin. Kendi yaşantımıza sahte parantezler açmışız, gerçekleri yazmaktan kaçınmışız hep. Uzayın dışında aramışız kendimizi dibimize bakmadan hep ötelerde aramışız. Oysa ki insan kendini kendinde bulur. Ahlaksız bir kargaşa ortasında kayboluyoruz. Kendimizi bir köşede bir sineye çekmek şart çoğu zaman. Bu ne cüret diyecek sadakatin şeytanı. Yaprak Ekim'den kurtulamıyor işte , illaki işitilecek  olumsuz insani notaları. Başladığımız yerde olmamak için de en sonunda yeniden kalkacağız. Yeniden yeniden derken yenileyeceğiz kendimizi. Bir gök gürültüsünde, bir yağmur damlasında, bir çiçek kokusunda, bir doğa gezintisinde bulunacağız kendimizi. Kendimizi bulduğumuzda daha bir mütevazi, daha bir tatlı dilli, daha bir düşünceli olacağız yaşama karşı. Konuştuğumuzun iki nesli dinlesek daha kolaylaşır bu arayışı bulmak. Bulmaktan öte duruyoruz çoğu zaman o bizi bulsun ben neden yorulayım ki diyoruz. Ah bir alabilsek şu sessizlikle kendimizi dinlemenin tadını, gönülde olmaz ki karşılıkla kargaşada. Önemli olan bütün sesleri değil de bir tek kendi sesimizi duyabilmek. Şu bunu neden yapmış? Bu olay neden böyle olmuş? Onda neden öyle bir malzeme kullanmış? Benim takımım neden ötekinden eksik kalmış? O niye o lafın altında kalmış?... Bunları sorana kadar kendimize ; Ben nerede nasıl oldum koptum da zihniyetimi bunlarla doldurdum? diye sormak, en azından soruya ihanet olmaz. Sorunun bile sorulabilmesi için hakkını verebilmemiz lazım bazen. Ömrüm geri kalanını Türk'ün ana vatanı bu güzel ülkeyi cennetten bir köşe yapabilmek adına ; bir kitabın sayfasına, bir gitarın teline, bir bilginin yerine, melodinin bir notasına kapılıp gidelim. Dere yatağında suya kapılan bir taş parçası gibi sonrası meçhul. Ya kendimizi denizde buluruz ya da okyanusta ya da  bulunduğumuz yerden daha kötü bir konumda... Ama o çabanın, o emeğin yorgunluğu bile çok güzeldir. En fazla bahanesiyle rahat bir uyku çekeriz başka ne olabilir ki. Çabalamak bir yerden başlamak ne kadar batırabilir ki bizi. Battığımız yerde uyuduğumuzda gördüğümüz rüyada belki kendimiz çıkagelir karşımıza. Güzel olan her şeyin yolu zordur. Zıtlıklar beraberliği doğurur. önce kendinin zıttı olur  insan sonra kendisi olur.