Senin İçinde Bir Sen

          Bir kitap da şöyle bir cümle okudum "Sahi hep mi böyle? Dünya üzerinde bir yansımamız var mı mutlaka? Aynı olmasa aynı gibi. Işık olmasa parıltı gibi. Görüntü olmasa da özenle çizilmiş gibi." 

Düşünün bir zaman olsaydı ve içinde size ait bir yol. Bu yolda devam eden bir başkası ve başkasını takip eden siz, sizi takip eden başkası. Uyanıyorsunuz telaş içinde ve uyanıyor yine telaş içinde. Siz işe geç kalmanın telaşında yuvarlanırken, başkası geç kalmanın acı tadında kavruluyor. Siz korkuyorsunuz işinizi iyi yapamam diye, başkası o işin içindeki karanlıktan korkuyor. Yürüyorsunuz o taşlı yolda ve takılıyorsunuz, başkası yürüyor ancak takıldığı şey taşlarla bezenmiş gizi. Düşmekten son anda kurtuluyorsunuz ve yine başınız dik, başkası kalkıyor gizin bıraktığı perişanlığı alarak. Ve her adımınız onun adımı ya da her adımı ile siz adım atıyorsunuz. Yol aynı, son aynı, zaman aynı, adımlar birbirinin üstünü tamamlarken, siz bilmiyorsunuz. Kayboluyorsunuz zamanın gizin de ve sona geldiğiniz de yol arkadaşınızı görmeyi bırak varlığını bencilliğiniz ile örtüyorsunuz. Halbuki o vardı düştünüz de, ağlarken o da ağlıyordu. Güldüğünüz de onun da kahkahasını duydunuz. Yaranız aynıydı aynı anda acı bedeninize girdi. Siz aynısınız zamanın farklı gizin de sıkışmış olan.