Otis'in O'su

BÖLÜM 5:

       En nihayetinde geçenlerde eline geçen Orwell'ın Hayvan Çiftliği ardından 1984'ü aklına getirdi. Düşünce suçu... Bugünlerde adını sıkça duyduğu lakin bir türlü anlamlandıramadığı bu kavram ansızın aklına dank etti. Sınıfına doğru yavaşça adım atarken bir türlü selam veremediği Matt ve Denise ikilisinin yanı sıra geçmişini düşündü. Ona göre düşünce suçu insanlara doğru cevapları verememekti.
        Doğru cevap mı? Bunun üzerine hiç düşünmemişti. İnsanlar hangi durumlarda neleri duymak ister veya istemezdi..? Kafasını hızlıca sağa sola doğru salladı. Artık kendi evreninden çıkıp gerçeklere odaklanması gerekiyordu ki şu an önünde durduğu sınıf kapısı onu ister istemez germeye başlamıştı. Boş bulduğu bir sıraya yerleşirken Matt ve Denise'in yanından geçtiği vakit yüzüyle tebessüm ederek selamlamayı ihmal etmedi. Bu sene artık daha dışa dönük ve cana yakın olmak daha doğrusu arkadaş edinmek istiyordu.
       Aynı mahallede beraber büyüdüğü akranları ve Vanessa'ya karşın hiçbirini gerçekten yakın arkadaşı olarak göremiyor doğal olarak kendini yalnız hissediyordu. Sahi Vanessa'da yan sınıfına yerleşmişti. Her ne kadar dostu olmasını tüm ruhuyla isterken içten içe kabul edemediği çünkü bencil karakterli Vanessa'nın hiçbir zaman ona, en azından Otis'in bir arkadaşa verilmesi gerektiği kadar olduğuna inandığı, değeri vermeyeceğinin inkar halinde olsa bile farkındaydı. Elbette oldu olası suçu yahut eksikliği başkalarında ara(ya)mayan Otis, bunun da ceremesini kendisi üstlenmişti. Yine, yeni ve yeniden...