BOŞ TAHTA SANDALYE 

BOŞ TAHTA SANDALYE 
Boş boş baktı kilerdeki eski tahta sandalyeye …Eski ama kullanılacak durumdaydı…
Hatıralar yüklendi adeta belleğine
Belleğindeki hatıralar canlandı sandalye ile alakalı…
Çocukluğuna gitti …
Zaman tünelinde yolculuğa  çıktı sanki…
Yaylada komşulara misafir gelince sandalye isterlerdi onlardan…
Babaannesinden kalan tahta sandalyeler komşular arasında gidip gelirdi…
Bıkmıştı çoçukken sandalye taşımaktan…
Hayatlar ,hayaller ,anılar  ve tahta sandalyeler diye mırıldandı sessizce…
Sandalye götürdüğü evlerde şahit olduğu bir kaç olayı hatırladı gülümsedi için için …
Hiç unutamadığı bir bayram gününde yaşadıklarıydı…Bir defasında 
Büyükler sandalye beklerken komşunun muzip oğlu gelen sandalyeye oturup “sandalye kapmaca oynuyoruz “diye avaz avaz bağırmaya başlamıştı…Bu sesi  duyan  pek çok çoçuk bahçeye gelmişti birden…
O kadar çoçuk birden nasıl bahçeyi doldurmuştu  kimse anlamadı… heyecanlı ve biraz da  tedirgindi çoçuklar…Ama olsun bu fırsat  kaçmaz diye ürkek ürkek oyuna çoktan başlamışlardı  bile…Evdekiler  ne olduğunu anlamadan misafirlerden biri çok sert sözlerle çoçukları bahçeden dışarıya çıkarmaya ve kovalamaya başladı… Sandalye kapmaca birden kovalamacaya dönüşmüştü.  …Ortam çığlık, bağrış sesleriyle inliyordu…

“Olmaz  azizim bu kadar pervasızlık “diyenler , 
çoçukların ailelerini  suçlayıp  aile terbiyesinin öneminden bahseden bilge misafirler vb tam bir cümbüş yaşanıyordu…Ev sahibi de şaşkındı ne yapacağını bilemedi dondu kaldı bir süre …Evdeki hayli yaşlı amca “durun beni de bekleyin çocuklar ben de oynayacağım “diye seslendi …
o an biraz ürkek ve tedirgin olan çoçuklar sevinç 
çığlıkları atmaya başladılar, yaşlı amcanın kararlılığı  büyükler için de sürpriz olmuştu…
Ev sahibi yaşa  baba deyince misafirler tempo tutup oyunu izlemeye başladılar…
Bir bayram günü yaşanan bu olay uzun süre dilden dile  anlatıldı ,”
Yaşlı amcanın Yeri  geldiğinde çoçukla çoçuk olacaksın çoçukları sevindirirsen bayram o zaman bayramdır “sözü kulaklara küpe olmuştu komşular arasında …
Gariptir ki diğer sandalyeler eskiyip kullanılamaz haldeyken “O tahta sandalye”  iyi durumdaydı…
Sandalyeyi temizledi ,incitmeden sildi ve uzun uzun dokundu… Aslında sildiği tozlanmış hatıralar ve çocukluğunda yaşadığı mutluluktu… O yaşlı amcayı hiç unutmadı ;kasvetli ortamı mutluluk bahçesine çeviren yaşlı amcanın artık adı “sandalyeci dede”  idi  çoçuklar arasında…
Belhi (Ayşe Atlı)@güfte edebiyat dergisi 13. Sayısında yayımlanan öyküm...