MUHACİR

O kardeşinin yurduna gelen bir muhacirdi

Mezarında kılıcıyla uyuyan babalarının emanetiydi. 

Onun sırtını bıçaklamıştı kader dört bir yerinden

Ah'lar kesilmezdi bir köşede inleyen nefesinden. 

Şaşkınlığını gizleyemedi yurdunu görünce 

Her hücresine vurulmuştu kelepçe. 

Günahtan kirlenen ellerine baktı 

Yurdu için ağlayan kahramanın gözyaşıyla yıkandı. 

Ziyankar zannediyordu kendini ne fazla ne az

Ne fark eder içindeki şeytana etmedikten itiraz. 

Ağzı açlık değil pişmanlık kokuyordu

Tek isteği temizlenmek için bir abdest suyuydu. 

Zamanı mekanı gömdü bir toprağa 

Kaldı yaşamakta olan mezarıyla başbaşa. 

Benden bir çare gelmedi ona

Sade dualar akıtabildim mezar taşına. 

Şimdi yaşıyor mu yaşamıyor mu bilinmez

Bu bir insanın tüketilişidir zihinden silinemez. 

Onun gittiği sokağın yolu hiç bilinmez. 

Son kez duyduğum sesinde tekrar öldüm. 

Ve ben o çekik gözlerde her türlü hasreti gördüm,

Ve insanlar çözümleyemediğim bir garip kördüğüm