Otis'in O'su

                               BÖLÜM 1: GİRİŞ

    Otis, doğruyla yanlışın muazzam ahenkle karıştığı ufuk çizgisi gibi düzlemde ve nefes almakta zorlanan bedeniyle yeni sabahlara uyanmak zorunda kaldığı için yorgundu. Bugün de ruhu sonbaharda, rüzgarda savrulan kurumuş yapraklar gibi kırılgandı.

       Otis isim itibariyle bir erkeğe ait olsa da şu ân sahip olduğu beden bir kadınındı ki bu yüzden sayısız kez insanlar onu erkek sanmışlardı. Bu nedenle Otis ara sıra ismini değiştirmeyi düşünmüştü. Otis, özü itibariyle neşeli çocuktu aslında. Ne olduysa kendini eski, gri gazete sayfalarına benzer hâlde bulmuştu. Sahi, ne olmuştu? Ne olmuştu da bugün bu hâldeydi..?

       Çocukluğuna dair gerçekten neşeli olduğu anısı yok gibi bir şeydi. Buna rağmen yüzüne gülücük nasıl da güzel otururdu! Doğduğundan itibaren hassas ve hasta bir bedenle yaşamaktaydı. Buna rağmen şikayet etmek yerine bedeninin sınırlarını zorlamayı özellikle de zihninin kalıplarını yıkmayı severdi. Denildiği üzere neşeli olmasının yanı sıra inatçı bir kişilikti de Otis.

       Gözleri ısrarla parlamaya niyetli yaz güneşinin ışıklarına direnemedi ve aralandı. Oldu olası nefret ederdi güneşten.  Neden bu kadar sıcak ve parlak olmak zorundaydı ki!? Uyanmak zorunda olması yetmiyormuş gibi bir de sinir bozucu güneşe katlanmak durumundaydı her gün.

       Aklına bir gün bütün bunlara katlanması gelmeyecek günü hatırlatıp sakinleştiriyordu fevri ve öfkeli ruhunu. O gün onun ölüm günü olacaktı. Nihayet huzurun kelime anlamının bulduğu gün...