HÂL İZÂHI

Ne kalbim göğsüme sığmakta

Ne de beynim kafatasıma

İkisinin arasında kelimeler

Ağızdan çıkmanın yolunu aramakta. 

Çıkmazların, çaresizliklerin

Yeminlerin ve tutulmayacak sözlerin 

Hepsinin arasında baygın gözlerin 

Sol tarafımı hızla tutuşturmakta.

Saatten çıkan tik tak sesleri 

Duvara asılan mutluluk resimleri

Hicranı soluyan insan nefesleri 

Masada kalan acıyı yutmakta. 

Ne ham olabildim ne pişebildim 

Sade bir kuru dal olabildim 

Cevabı meçhul suallerin ardında 

Ömrüm ateşte kömür gibi yanmakta 

Başkasına anlatılamaz derdim

Beni kimse anlamaz derdim

Ay ışığı düşmüş yoluma

Ve yollar çıkmaza varmakta. 

.