Otis'in O'su

       BÖLÜM 3

       Ne yazık ki oldu olası yavaş kanlı bir insandı. Bu yüzden birçok insandan sayısız eleştiri almıştı ama ne yapabilirdi ki ne kadar acele ederse o kadar işler sarpa sarıyordu. Geçenlerde televizyonda izlediği bir gezi belgeselinde gezgin Tayvan'da idi. Oranın yerel ve herkesin dilinde olan bir deyişinden bahsediyordu gezgin. Deyişe göre 'Ne kadar acele edersen et her şey olacağına varır.' İdi.

       Otis bu sözü duyduğundan beri zihninde yankılanır olmuştu ve bugüne kadar acele ettiği yahut aceleye getirdiği her şeyi düşündü. Haksız bir deyiş değil gibiydi. Ki bugün yine bu yüzden elinden geleni yapsa da kendini hırpalamaması bu yüzdendi.
       

       Otis'in gittiği ortaokul ilkokulu ile tek binada yapılanmıştı. Bu nedenle en azından değişim korkusu yaşamayacaktı çünkü bugün ortaokul döneminin ilk günüydü. Ergenlik döneminin getirdiği hormonal değişim ve gelişimde sadece düşünceleri değil bedeni de bir karmaşa içindeydi.

       Üstelik okul formasının altına artık pantolon giyemezdi de. Çocukluğundan beri annesi onu erkek olarak beklediği ve istediği için erkek gibi yetiştirmiş bununla da kalmayarak giydirmişti. Erkek kıyafetleri içinde rahat ve tanıdık olan Otis için kız çocuğu forması, etek gibi kıyafetlere ve ürünlere alışık değildi, oldukça rahatsız hissediyordu. Annesinin yardımıyla bir şekilde giyinmiş olsa da adım attıkça bir yeri gözükecek yahut kıyafeti yırtılacakmış gibi hissediyordu. 'İnsanlar böyle şeyleri neden giyerki?' Diye düşündü içinden.

       Yapacak bir şey yoktu ivedilikle çanta, not defteri ve bir kalem kutusu alarak kahvaltısını bile edemeden günün heyecanıyla birlikte yola koyuldu. Şansına okulu evinin karşısındaydı ama ağır kanlı Otis için bu bile geç kalmasını engelleyemezdi ki ucu ucuna yetişmişti bugün. Kapıdan girerken ağzında 'Hadi bakalım nelerin var göster bana!' Diyerek âdeta okula meydan okuyarak ilk gününe başlamak istemişti.